DOSTLARLA AKŞAM YEMEĞİ - Evlilik, aşk ve dostluk karmaşası

  

Dostlarla Akşam Yemeği yeni mekanım Hop'ta (House Of Performance) sahnelenmeye başladığını zaten takip ettiğim bir oyundu. Hop ekibi yapımı olduğunu ve Özen Yula'nın yönettiğini biliyordum. Açıkçası diğer detaylara bakmaya bile gerek duymadan içimin darlandığı bir gün baktım yer var, son dakika kararla aldık biletleri arkadaşla hem dostlarla çay kahve hem oyun oldu. Çok da güzel oldu. Özge Borak, Ahmet Tansu Taşanlar, Derya Artemel ve Ümit Kantarcılar rol alıyor. Özge Borak'ı zaten Ata Demirer'le beraber filmlerinden izlemiştim keyifle. Açıkçası bu oyunda da bence farkını belli etti. Oyunda sahnenin kullanımını sevdim. farklı bölümlerini farklı sahneler için kullanmışlar. Oyunu neden izleyelim derseniz. Ben konuyu hiç bilmeden gittim fakat isabetli oldu benim için, çünkü ikili ilişkilere, insan ilişkilerine dayanan yapımları severim. Oyun bir yabancı metin olmasına rağmen evlilik kurumuna genel geçer bakış açıları ve ortak tepkiler farklı kültürlere de hitap edebilecek şekilde işlenmiş. Aslında oyun bir taraftan 40 yaş üstü bunalımı işleyen bir tablo çizerken, benim buradan çıkarttığım yorum evliliklerin kutsal olmadığı, her mutsuz insanın sebebi her ne olursa olsun tek taraflı bir karar da olsa ayrılma hakkı olduğu şeklindeydi. Yeter ki dürüst ve samimi olsun. Buradaki mevzu bahis kahramanımızın da bu konuda pek dürüst olduğu söylenemez açıkçası. Zira oyunun bir sahnesinde madem bunca yıldır yaşamadın ölüyordun da bunca yıldır mutlu rolü mü yaptın? sorusuna hayır cevabı ile geçiştirmesi çok samimiyetsizdi. Normal bir insan sorunlarını hiç yansıtmadığı gibi bir de mutlu rolü yaparak 15 yıl biriktirip bir anda ilişkiyi bitirmez. Sorun terk etmesinde değil buradaydı bana göre. Oyunun en sevdiğim sözlerinden biri de ne yazık ki, erkekler susar susar en son terk ederken dilleri çözülür minvalinde bir sözdü.

Velhasıl, evlenmekten boşanmaktan da öte iletişim ve karakter önemlidir. 

HERKES KOCAMA BENZİYOR - Pavyon tuvaletçisi Ayten Abla'nın başından geçenler

  

Bu oyunu yakın bir arkadaşımın tavsiyesinin etkisi ile izlemek istedim. House Of Performance'ın bir alt kattaki sahnesinde idi. Konusu baştan ilgimi çekmişti bahsedilince zaten. Pavon tuvaletçisi anlatır da dinlenmez mi, izlenmez mi... 

Oyun diyoruz fakat ne doğru bilemiyorum. Neredeyse iç dekor, kostüm, ışık olmadan tek kişilik bir hikâye anlatımı da diyebiliriz. Hani konu itibarı ile açıkçası ben bir iki ışıldaklı dekor, değişik bir kostüm görmeyi ummuştum. Belki de yıllar önce Tiyatro Mola'nın Saadet Pavyonu oyunu etkisidir.

Oyun nasıldı? Zaten ustalar ödül vermiş ben sadece şahsi yorumumu ekleyeyim. Pınar Güntürkün daha salona girer girmez interaktif kişiliği ile varlığını gösterip işte o kişi, Ayten benim diyor. Nejet Ertaş'la başlıyor eğlance, sonra hem demleniyor Ayten abla hem anlatıyor. Gâh dertleniyor yanık bir türkü okuyor orta Anadolu ağzıyla, gâh kalkıp oynuyor, neşeleniyor. Ses tonu, sesi ve söyleyişi çok güzeldi. Hatta bazen fazla modern bile tınladı şiveyi çok iyi yapmasına rağmen. Anlatımın özellikle bazı sahnelerinin tarzını çok beğendim, oyunculuğunu konuşturduğu sahneler benim için onlardı, fakat başıma bişey gelmeyecekse, metinden dolayı sanırım, hiç ilgimi çekmeyen, çok duyulduk bilindik kalıplarla yapılan çok fazla anlatım da vardı. Hani oyunculuk farkı gerektirmeyen, didaktik gibi duran... Mesajları yerli yerinde idi. Zira eski kocasından çektiklerini, kendi özeleştiri ile dertleşerek anlattı. Güç verdi, umut verdi. Kadınların yaşadıkları dile getirilirken en önemli kısmı da bu olsa gerek. Yapabilirsiniz.