Terzi, oyuncuların da etkisi ile hayli bahsedilen bir dizi oldu son dönemde. Bunun için bir dizi izlemem ama açıkçası Salih Bademci'nin Kulüp gibi şahane bir yapımdan sonra çıtayı nereye getirdiğini merak ettiğim için bile izlemeye değerdi. Künyeye bakmamıştım meğer TV dizilerinin vazgeçilmezi psikiyatr, yazar Gülseren Budayıcıoğu dijitale de el atmış. Hepsini izlemedim tabi fakat kendisini anınca İstanbullu Gelin kadar hiçbirinin güzel olmayacağına eminim.
Oyunculardan devam edersek, Olgun Şimşek Çağatay Ulusoy yani Peyami'nin zihinsel olarak rahatsız babasını oynuyor. Çok zor bir rol fakat kime vereceklerini iyi bilmişler. Adına yakışır bir performans sergiliyor. Genç bir adamın babasına 6 yaşında bir çocuk gibi davranmak zorunda kalması, babasının ona baba diye seslenmesi zaten başlı başına bir dram. Anne babanın yaşlandıkça çocuklaşması ve çocukların bir yerden sonra onların anne babası gibi olması ile ilişkilendirildiğinde daha etkileyici bir hal alıyor tabi. Çağatay Ulusoy'u izlemeyeli epey olmuş. Medcezir'de çocuktun daha elimizde büyüdün kerata diyesim var. Esasen o da oyunculuğunu konuşturmuş ama bana yaşına göre fazla "ağır yapmış" gibi geldi. Yani bi 40'lı yaşlardaki ağır abi gibi oynamış. Ya da öyle rol biçmişler.
Dizideki sahneler gereği geçen defiledeki kıyafetler olsun, genel dizi kostümleri de çok güzeldi. Hikaye üzerinden yorumlarsak, çocukluk travmalarının yetişkin davranışlarını belirlediği bir gerçek evet fakat Peyami, Dimitri senin tek ve en eski arkadaşın diye bütün psikopatlıklarını gereksiz bir sabırla karşılamak, adeta üstünü örtüp geçmek doğru mu sence? Annesi ayrı şımartıyor sen ayrı. Böyle psikopatlar ondan sonra gidip bir kadının canına hayatına mal oluyor. Dimitri zaten toplumdaki bazı psikopat erkekleri çok güzel temsil etmiş. Bir bakıyorsun ceketini çıkartıp sokak köpeğine örtüyor üşümesin diye. Ah diyorsun ne kadar melek kalpli bir insan. Bir bakıyorsun nişanlısını sandığa kapatmış.
